นักโทษที่เคยหลงผิดควรได้รับโอกาสหรือไม่??
ลองจินตนาการดูครับ...คุณกำลังเดินอยู่บนถนนอย่างสง่างามในชุดสูทสุดเท่ แล้วมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินสวนมาพร้อมกับรอยยิ้ม ใจดี นอบน้อมพูดว่า “พี่ครับ ขอถามทางไปศูนย์ฝึกอาชีพหน่อยครับ ผมเพิ่งพ้นโทษมา อยากหางานสุจริตทำ”
โอ้โห...ถ้าเป็นละคร บรรยากาศต้องเงียบกริบพร้อมเสียงลมพัดวูบแน่นอนครับ!
แต่เอาเข้าจริง นี่แหละคือภาพสะท้อนของคำถามที่เรากำลังจะคุยกันวันนี้ว่า “นักโทษที่พ้นคุกควรได้รับโอกาสจากสังคมหรือเปล่า ทั้งๆ ที่เขาเคยทำผิดจริง?”
ก่อนอื่นต้องเคลียร์กันก่อนนะครับว่า “ติดคุก” ไม่ได้แปลว่า “ชั่วตลอดชีวิต” ในทางกลับกัน คุกคือที่ที่ระบบยุติธรรมพาเราไป “อบรม ปรับปรุง ทบทวนตัวเอง” หรือที่เรียกง่ายๆ ว่า “ให้บทเรียนชีวิตแบบเร่งรัด” นั่นเองครับ! คนที่ออกจากคุกมานี่บางคนแปลงร่างเป็นคนใหม่เลยนะครับ บางคนเคยเกเร กลับมาทำอาชีพสุจริต บางคนเปิดร้านอาหาร บางคนเป็นช่างซ่อม บางคนถึงขั้นเป็นวิทยากรสอนเด็กไม่ให้เดินทางผิดตามตนเองอีก เรียกได้ว่าเปลี่ยนจาก อดีตผู้ต้องขัง เป็น คุณลุงฮีโร่ผู้ให้แรงบันดาลใจ ก็มีอยู่ไม่น้อย
แล้วทำไมพอเขาออกมา...เราต้องทำหน้าเหมือนเจอผีด้วยล่ะ?
นี่แหละครับ จุดที่น่าคิด คนเราต้องแยกระหว่าง "การชดใช้" กับ "การตราหน้า" ลองคิดง่ายๆ เหมือนเพื่อนเราทำขนมแล้วใส่เกลือแทนน้ำตาล...กินเข้าไปทีนี่ถึงกับน้ำตาไหลพราก แต่เราก็ให้อภัยใช่ไหมครับ เพราะรู้ว่าเขาแค่พลาด ไม่ได้ตั้งใจจะให้เราติดหวาน-โซเดียมสูงถาวร เช่นเดียวกัน คนที่เคยทำผิด หากเขาได้รับโทษและตั้งใจเปลี่ยนตัวเอง เราก็ควรให้โอกาส เพราะถ้าเราไม่เปิดประตูให้เขา เขาก็จะไม่มีทางเลือก แล้วแบบนี้จะโทษใครล่ะครับ ถ้าเขากลับไปผิดทางอีก?
แล้วต้องให้โอกาสทุกคนเลยเหรอ?
อันนี้ก็ต้องดูตาม เจตนา พฤติกรรม และความสำนึก ครับ
ถ้าใครออกมาแล้วยังคิดแบบเดิม พูดจาไม่รับผิด ก็อาจต้องใช้เวลาอีกนิดในการพิสูจน์ตัวเอง แต่ถ้าใครที่แสดงออกชัดว่าอยากกลับตัว อยากใช้ชีวิตใหม่ อยากทำประโยชน์ให้สังคม – เราก็ไม่ควรปิดประตูใส่หน้าเขาแบบไม่เหลียวแลเลย
สรุปสั้นๆ แบบชัดเจนว่า... “ควรให้โอกาส” ครับ
คนเราล้วนเคยพลาด บางคนพลาดน้อย บางคนพลาดหนัก แต่ถ้าเขายอมรับผิด กลับตัวได้ และพยายามอย่างจริงใจ สังคมที่ดีควรมีพื้นที่ให้เขาได้กลับมายืนอย่างภาคภูมิ ไม่ใช่ยืนแอบในเงามืด
เพราะอย่าลืมนะครับ...เราไม่อาจย้อนเวลาไปแก้ความผิด แต่เราเลือกที่จะ ไม่ซ้ำเติมกัน ได้เสมอ
คนเราล้วนเคยพลาด บางคนพลาดน้อย บางคนพลาดหนัก แต่ถ้าเขายอมรับผิด กลับตัวได้ และพยายามอย่างจริงใจ สังคมที่ดีควรมีพื้นที่ให้เขาได้กลับมายืนอย่างภาคภูมิ ไม่ใช่ยืนแอบในเงามืด
เพราะอย่าลืมนะครับ...เราไม่อาจย้อนเวลาไปแก้ความผิด แต่เราเลือกที่จะ ไม่ซ้ำเติมกัน ได้เสมอ
*จงเตือนตัวเองว่า*
"สักวันคุณอาจจะเป็นคนที่พลาดก้าวขาเข้าไปข้างในด้วยความไม่ตั้งใจก็ได้"
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น