การเทียบอักษรรูน Elder Futhark กับตัวอักษรภาษาอังกฤษ แบบละเอียดยิบ
1. จุดกำเนิด Elder FutharkElder Futhark มีใช้ตั้งแต่ ราว ค.ศ. 150–800
เป็นอักษรที่ชนเผ่าเจอร์แมนิก (Germanic tribes) ใช้จารึกบนหิน อาวุธ เครื่องประดับ ฯลฯ
มีทั้งหมด 24 ตัวอักษร
ใช้เพื่อเขียนภาษาโปรโต-เจอร์แมนิก (Proto-Germanic) ก่อนแตกแขนงมาเป็นภาษาอังกฤษโบราณ (Old English), เยอรมัน, สแกนดิเนเวียน ฯลฯ แต่คำว่าอังกฤษโบราณ ก็ไม่ใช่รากของตัวอักษรอังกฤษในปัจจุบันเช่นเดียวกัน ดังนี้
2. จุดกำเนิดภาษาอังกฤษและอักษรละติน ภาษาอังกฤษโบราณ (Old English) เริ่มใช้ ราว ค.ศ. 450 เป็นต้นมา หลังจากพวกแองโกล-แซกซอน (Anglo-Saxons) เข้ามาในอังกฤษ
เดิมทีใช้ รูน Anglo-Saxon Futhark (ก็คือที่พัฒนามาจาก Elder Futhark นั่นแหละครับ แต่ขยายจาก 24 ตัวเป็น 28–33 ตัวอักษร
ต่อมาเมื่อศาสนาคริสต์เผยแพร่เข้ามา (ราว ค.ศ. 600) มิชชันนารีได้นำ อักษรละติน มาใช้แทน ทำให้ Old English หรือแองโกล-แซกซอน ค่อย ๆ ผันตัวไปใช้อักษรละติน จนเป็นภาษาอังกฤษที่เราคุ้นเคยทุกวันนี้
*** จุดสังเกตุ *** ตัวอักษรละตินนั้นมีรากมากจากอักษรฟินีเซียน (Phoenician alphabet) แต่สิ่งที่น่าแปลกคือ ลักษณะของอักษรบางตัวใน elder futhark กับคล้ายกับอักษรอังกฤษปัจจุบัน เช่น ตัวเกโบ ตัว x, ตัวอีส์ซา กับตัว I, สาเหตุอาจมาจากรากกำเนิดร่วมกัน ดังนี้ตัวอักษรละติน (Latin alphabet) มีรากจาก อักษรกรีก (Greek alphabet)
อักษรกรีกเองมีรากจาก อักษรฟินิเชียน (Phoenician alphabet) ซึ่งเป็นระบบเขียนพยัญชนะตะวันออกใกล้ (Semitic script)
เมื่อชนเผ่าเยอรมานิก (Germanic peoples) ติดต่อกับชาวโรมันและกรีก พวกเขาได้รับอิทธิพลจาก ตัวอักษรอีทรัสกัน (Etruscan alphabet) และละติน จึงดัดแปลงออกมาเป็น อักษรรูน Elder Futhark
3. การ "เทียบ" รูนกับตัวอักษรภาษาอังกฤษ การเทียบรูนกับอักษรอังกฤษแบบตัวต่อตัว (เช่น ᚠ = F, ᚢ = U, ᚦ = Th, ฯลฯ) ไม่ใช่สิ่งที่ชาวนอร์ส หรือชาวอังกฤษโบราณทำไว้ชัดเจน แต่เป็นผลงานของ นักวิชาการด้านภาษาศาสตร์ (linguists) ในคริสต์ศตวรรษที่ 19–20 ที่พยายามถอดเสียงรูนมาเป็นอักษรละติน
ต่อมาถูก นักเวทสมัยใหม่ (modern occultists) เช่น Guido von List (ศตวรรษที่ 19) และนักเวทยุค New Age ใช้ในการสร้าง “Runic transliteration” หรือการเขียนแทนตัวอักษรละตินด้วยรูน เพื่อใช้ในการเวทมนตร์ คำอธิษฐาน หรือยันต์
4. ใครเป็นผู้บุกเบิกหลักนักโบราณคดีและนักภาษาศาสตร์เยอรมัน-สแกนดิเนเวียนในยุค คริสต์ศตวรรษที่ 17–18 เป็นกลุ่มแรกที่ทำตารางเปรียบเทียบรูนกับอักษรละติน
ในศตวรรษที่ 19–20 นักเวทอย่าง Guido von List และสาย Germanic mysticism ทำให้ “การเทียบรูนกับอักษรอังกฤษ” กลายเป็นที่นิยมในสาย occult และ esoteric
ปัจจุบัน Runology (วิชาศึกษารูน) ยึดตามงานของนักภาษาศาสตร์ เช่น Wolfgang Krause และ Raymond Page ที่วางหลักเกณฑ์มาตรฐานในการถอดเสียงรูน ซึ่งแน่นอนครับว่า เกิดขึ้นในยุคหลัง ไม่ใช่ต้นฉบับรากเหง้าดั้งเดิมแต่อย่างใด
ดังนั้น อาจารย์จึงทำสรุปความเป็นไปได้ทั้งหมดในการเทียบอักษรรูน elder futhark กับ ตัวอักษรภาษาอังกฤษไว้ให้เป็นแนวทางศึกษา ตามชุดข้อมูลนี้คือสรุปจากความเป็นไปได้ทั้งหมดออกมา ซึ่งแน่นอนว่า พิจารณาหยิบใช้กันตามเห็นสมควรนะครับ
A = ᚨ (Ansuz)
B = ᛒ (Berkano)
C = ᚲ (Kennaz)
D = ᛞ (Dagaz)
E = ᛖ (Ehwaz)
F = ᚠ (Fehu)
G = ᚷ (Gebo)
H = ᚺ (Hagalaz)
I = ᛁ (Isa) หรือ ᛜ (Ingguz)
J = ᛃ (Jera)
K = ᚲ (Kennaz)
L = ᛚ (Laguz)
M = ᛗ (Mannaz)
N = ᚾ (Naudiz)
O = ᛟ (Othala) (บางครั้งใช้ ᛟ+ᚩ ถ้าเทียบเสียง o/a)
P = ᛈ (Perthro)
Q = ไม่มีตรงตัวใน Elder Futhark มักใช้ ᚲ (K) + ᚢ (U) = [ออกเสียงคล้าย kw]
R = ᚱ (Raidho) ถ้าสะกดลงท้ายด้วยตัว R บางตำราใช้ ᛉ (Algiz) มาสะกด
S = ᛊ (Sowilo)
T = ᛏ (Tiwaz)
U = ᚢ (Uruz)
V = ᚹ (Wunjo) หรือใช้ ᚢ (Uruz) (เพราะ V เดิมออกเสียงใกล้ U/W)
W = ᚹ (Wunjo)
X = ᚲ (K) บางตำราใช้ ᛉ (Algiz)
Y = ᛃ (Jera) หรือ ᛇ (Eiwaz) สำหรับเสียง [y] บางตำราใช้ ᛉ (Algiz)
Z = ᛉ (Algiz)
TH = ᚦ (Thurisaz)
NG = ng: ᛜ (Inguz)
EH = ᛖ (Ehwaz)
👇💖ช่องทางการสั่งซื้อหนังสือ💘👇
"อักษรรูน"การใช้รูนพยากรณ์ และเกร็ดตำนานนอร์ส
👇💖ช่องทางการสั่งซื้อหนังสือ💘👇
(เลือกคลิกเข้าชมหน้าร้านค้าตามภาพ)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น